Блоги
Ундүртенче көн
Көнебез Осло белән танышуга багышланды. Шәһәрне безгә бүген, Багирның үтенече буенча, Александр исемле яшь норвегияле егет күрсәтәчәк. Билгеле, күп җирләрне мөстәкыйль гизгән, ирекле сәяхәтчеләр буларак безгә кемнеңдер ярдәме кирәк тә түгел иде.
Көнебез Осло белән танышуга багышланды. Шәһәрне безгә бүген, Багирның үтенече буенча, Александр исемле яшь норвегияле егет күрсәтәчәк. Билгеле, күп җирләрне мөстәкыйль гизгән, ирекле сәяхәтчеләр буларак безгә кемнеңдер ярдәме кирәк тә түгел иде. Әмма хуҗа кеше бу хакта тыңларга да теләмәде. Җитмәсә, көнлек чыгымнарның барысын да үз өстенә алды. Артык карышып тору файда китермәячәген без бик яхшы беләбез (Төркиядә, Кавказда бу нәкъ шулай). Шуңа күрә машинага утырдык та, киттек.
Осло – музейлар, истәлекле урыннарга бай шәһәр. Монда бар да гади, купшылык та юк. Ләкин һәр нәрсә яшәү өчен уңайлы булырлык итеп эшләнгән. Шәһәрдә яшеллек күп. Биек биналар да аз. Иң элек Ослоның иң югары ноктасы булган Хольменколлен калкулыгына тукталдык. Биредә чаңгы трамплины, дөньядагы иң иске чаңгы музее, биатлон трассасы урнашкан. Ел саен биатлон буенча Дөнья кубогы чемпионаты да монда уза. Чаңгы шуу – норвегиялеләр өчен чын-чынлап милли спорт төре, яшәү рәвеше. Шәһәр урамнарында җәйге чорда да күпсанлы чаңгычыларның махсус тәгәрмәч көйләнгән чаңгыларда йөрүләрен күрергә була. Монда җәйге чорда да чаңгы ярышлары үткәрелә. Ярышларда патша гаиләсе дә актив катнаша. (Норвегия – ул патшалык.) Чаңгы музее белән танышып чыкканнан соң, бу төр спорт белән шөгыльләнү теләге бермә-бер арта. Музейда төрле тарихи экспонатлар белән беррәттән, 40 яшендә сигезенче тапкыр Олимпия уеннары чемпионы булган Бьордаленның спорт җиһазлары да саклана. Милли горурлык!
Киләсе тукталышыбыз Кон-Тики музее. Бу музейда атаклы сәяхәтче Тур Хейрдалның эшчәнлеге турында мәгълүматлар, аның җитәкчелегендә Атлантик һәм Тын океаннарын йөзеп чыккан Кон-Тики, Ра исемле көймәләре урнаштырылган. Кон-Тики музеен барып карарга һәр кешегә киңәш итәр идем. Менә монда ул – чиксезлек, омтылыш, иреклек... Үзебез дә бу урыннан зур тәэсирләр белән киттек.
Минем өчен Ослодагы тагын бер мөһим урын – ул Тынычлык өчен Нобель премиясе үзәге. Нобель премиясен ел да Швеция башкаласы Стокгольмда тапшырыла. Әмма берсе генә – Ослода. Аңа, кыска гына итеп әйтсәк, дөньяда тынычлык, тигезлек урнаштыруга хезмәт иткән кешеләр лаек була. Тынычлык премиясенә ия булу – ул минем дә матур бер хыялым. Әлеге үзәккә эләккәч, шушы хыялыма бераз гына якынайган кебек булдым.
Бу – безнең Норвегиядәге соңгы кичебез. Төнлә без паромга утырып Даниягә, аннан Германиягә юл алабыз. Бу илдә уздырган 11 көн безгә яңа хисләр, ачышлар, тәҗрибә бүләк итте. Бик теләп тә, барып җитә алмаган урыннар да булды билгеле, әмма күңел сизә: Алла боерса, без монда кабат кайтачакбыз. Шушы урында сәяхәтебезнең беренче өлеше тәмам.
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Озын колга Нәфисә 3
– Ихтыяр көче юк икән синдә, ашавыңны киметмәсәң, йөри дә алмый башлаячаксың! Мин сиңа өшкереп җиде төрле ризык бирәм. Ике кило кара йөзем алып килерсең, өшкерермен.
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Тәгәрәп китсен дөньясы!
Вөҗдан газабы борчыса да, тормыйча тагын бераз ятты әле. Яткан килеш кенә кирелеп-сузылып алды. Аннан ашыкмый гына торып, күптәннән шкафында кызыктырып торган күлмәген киде...
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
Комментарий юк