Блоги
Унөченче көн
Йокыдан уянганда яңгыр яхшы гына ява иде. Сәгать иртәнге бишенче.
Йокыдан уянганда яңгыр яхшы гына ява иде. Сәгать иртәнге бишенче. Менә хәзер «Тролль теле» дип аталган урынга җитез генә атлыйсы да бит... Тегендә-монда егерме чакрым чамасы чыга. Без моңа әзер! Әмма синоптиклар көне буе яңгыр явачак дип хәбәр итә. Эх, булмады инде. Нишләргә?
Озак уйлап тормадык, башкалага – Ослога киттек. Чөнки безне монда Норвегиягә килгәнебездән бирле дустыбыз Багир зарыгып көтә. Көткән җиргә барабыз инде! 300 чакрым тирәсе юлны җилдертеп кенә уздык дип әйтә алмыйм. Әлеге дә баягы бормалы юллар, яңгыр уртача тизлекне 70 км сәгәттән арттырырга ирек бирми. Йокы да басты, бераз черем итеп алабыз дип туктаган идек, ике сәгатьтән артык йоклаганбыз. Шулай итеп башкалага кичкә таба гына килеп җиттек. Ял иттек, озак кына аралаштык. Багир үзе чыгышы белән Рәсәйдән, Дагстан егете. Чит илдә ярты гомереннән артык яшәвенә карамастан, таулар җылысы, киңкүңеллелек аның канында. Әнә һаман: «Для нас, горцев...» – дип сөйләвен дәвам итә.
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Озын колга Нәфисә 3
– Ихтыяр көче юк икән синдә, ашавыңны киметмәсәң, йөри дә алмый башлаячаксың! Мин сиңа өшкереп җиде төрле ризык бирәм. Ике кило кара йөзем алып килерсең, өшкерермен.
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Тәгәрәп китсен дөньясы!
Вөҗдан газабы борчыса да, тормыйча тагын бераз ятты әле. Яткан килеш кенә кирелеп-сузылып алды. Аннан ашыкмый гына торып, күптәннән шкафында кызыктырып торган күлмәген киде...
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
Комментарий юк