Блоги
Балалардан башка – балалар турында
Күптән түгел «Балалар дөньясы: рухи кыйммәтләрне яклау һәм үстерү» дигән темага түгәрәк өстәлдә катнашырга туры килде. Халыкара балаларны яклау көне уңаеннан Татарстан Фәннәр Академиясе оештырды аны. Сүз дә юк – бик кирәкле, мөһим чара иде бу. Тик күңелдә, күпмедер дәрәҗәдә, канәгатьсезлек тойгысы да уятып калдырды ул. Әллә уртак борчулар, уртак мәнфәгатьләр дә безне чынлап торып берләштерә алмыймы соң инде?
Чыгыш ясаучыларның яшьрәкләре өлкәннәрне искечә фикер йөртүдә, яңа формалар эзләмәүдә гаепләде. Өлкәннәр исә үз чиратларында, яшьләрнең формага артык зур игътибар биреп, эчтәлек турында онытуын искәртте. Татар театрларының репертуарына анализ ясаучылар бүген язучыларның балалар өчен язмавына басым ясады. Ә балалар... Хәер, сүзнең нәкъ менә алар турында баруы бу минутта онытылып та бармады микән инде.
Ә бәлки балаларның үзләрен дә чакырырга кирәк булгандыр мондый очрашуларга? 15-16 яшьлекләрен, үз фикерен җиткерерлекләрен? Балалар матбугатында эшләүче кеше буларак әйтәм – бар бит андыйлар. Һәм аз да түгел. Югыйсә, балаларның үзләрен тыңламыйча гына: «Аларга нәрсә кирәк икән соң, балалар матбугатына, телевидениесенә, әдәбиятына нәрсә җитми микән?» – дип баш ватуларның да, «Бер буынны югалтабыз», – дип ах-вах итүләрнең дә файдасы булмаска мөмкин бит.
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Озын колга Нәфисә 3
– Ихтыяр көче юк икән синдә, ашавыңны киметмәсәң, йөри дә алмый башлаячаксың! Мин сиңа өшкереп җиде төрле ризык бирәм. Ике кило кара йөзем алып килерсең, өшкерермен.
-
Күңелеңә җыйма
Тәгәрәп китсен дөньясы!
Вөҗдан газабы борчыса да, тормыйча тагын бераз ятты әле. Яткан килеш кенә кирелеп-сузылып алды. Аннан ашыкмый гына торып, күптәннән шкафында кызыктырып торган күлмәген киде...
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
Комментарий юк