Блоги
25 июль
Кабат юлга кузгалдык...
Кабат юлга кузгалдык.
Бу юлы инде Альп тауларына таба хәрәкәт иттек. Штутгарттан Швейцариянең Цюрих шәһәренә нибары 230 чамасы чакрым барасы. 3 сәгать эчендә барып җитәрбез дип планлаштырдык. Цюрихта Искәндәр кайчандыр Казанда үзе кунак иткән Йорик исемле егет яши. Аның белән күрешеп чыгарга дип сүз куештык. Шәһәргә кергәч, шактый гына чиләнергә, адашып йөрергә туры килде. Машина белән йөрү – җәяү йөрү белән бер түгел шул. Әйе, шәһәрара юлларны машинада узу кулаерак, ә менә зур шәһәргә кергәч, башлана инде «мәхшәр»: ялгыш бер борылышны узсаң, әллә кайсы урыннарны урап йөрергә кирәк. Бу юлы да шулайрак булды, шуңа күрә юлда шактый тоткарландык. Йорикның өен таптык алай да. Әмма ишеген шакып-шакып карагач та, ачучы булмады... «Хәерлесе» дигән уй белән кабат юлга кузгалдык. (Соңрак Йорикның күрше фатирда яшәве ачыкланды).
Цюрих күле буеннан тауларга, Лихтенштейнга таба киттек. Лихтенштейн кенәзлеге – карлик ил, аның зурлыгы нибары 160 кв. км (мәсәлән, бездәге Биектау районыннан 10 тапкыр кечерәк) Моңа карамастан, илнең икътисади хәле яхшы. Аннан кабат Швейцариягә чыгып, Альп тауларының борма юллары аша уздык. Цернец курорт авылында кунарга калдык.
-
Язмыш
Үлчәүләре бармы мәхәббәтнең?!
– Илшатны югалтуны бик авыр кичерде ул. Бер ел яшәмәде дә бугай... Бу югалту белән берничек тә килешергә теләмәде, моңа ышанмады. Хәзер нишләргә соң миңа, дип аптырады. Илшатсыз тормыш була алмый кебек тоелды аңа... Мин бу тарихны, әлбәттә, Гөлфиянең үз авызыннан тыңларга теләгән идем. Без аның белән очрашуларны гел күчердек, ә аннан ул: «Юк, булдыра алмыйм...» – диде. Гөлфия хаклы: хатирәләрне барлау – яраларга кабат кагылу белән бер... Аларның мәхәббәт тарихын сөйләргә миңа Илшатның әнисе Роза ханым, туганнары булышты.
-
Күңелеңә җыйма
Озын колга Нәфисә 3
– Ихтыяр көче юк икән синдә, ашавыңны киметмәсәң, йөри дә алмый башлаячаксың! Мин сиңа өшкереп җиде төрле ризык бирәм. Ике кило кара йөзем алып килерсең, өшкерермен.
-
Күңелеңә җыйма
Бәхеткә юл
Ул көнне Мәдинә тимер юл вокзалына ничек килеп җиткәнен аңламады. Бары тик: «Балам, бар да яхшымы?»– ди сорап, әкрен генә кулына тиюләреннән айнып китте. Ул пассажирлар өчен көтү залында утыра икән. Кеше күплегенә дә, шау-шуга да игътибар итмәгән. Нәрсәгә килде соң әле ул монда? Ә, әйе, әти-әнисе янына кайтып китмәкче иде бит. Тик ничек аларга кайтып күзләренә күренергә?! Оятың кая куярга? «Кызым...» Ул сискәнеп китеп, күршесенә карады. Тәгәрмәчле сумкасын янына куйган кечкенә генә буйлы таныш булмаган апа. Карашында кайгыртучанлык чагыла... Мәдинәнең күңел буасы ерылып китте...
-
Күңелеңә җыйма
Тәгәрәп китсен дөньясы!
Вөҗдан газабы борчыса да, тормыйча тагын бераз ятты әле. Яткан килеш кенә кирелеп-сузылып алды. Аннан ашыкмый гына торып, күптәннән шкафында кызыктырып торган күлмәген киде...
-
Проза
Рәнҗеш
Кызым, балакаем ташла син аны, бер хыянәт иткән кешегә мәңге ышанма син, бер саткан мең сатар, дип юкка гына әйтмиләр...
Комментарий юк